| Obecna wersja | Stara wersja |
| „ |
|
” |
Oś lub Oś Kontynentalna (ang. Axis Powers, niem. Achsenmächte; wł. Potenze dell'Asse; jap. 枢軸国 Sūjikukoku, ar. دول_المحور Dul Almhur) - gospodarczo-polityczno-militarny związek państw powstały 1 stycznia 1947 roku, rozciągający się od Europy aż po Azję. Państwa do niej należące nazywano Państwami Osi, błędnie tą nazwą nazywano też czasami samą Oś.
Oś stała się światową superpotęgą, poprzez sieć intryg, manipulacji i kłamstw odzyskując zaufanie świata na tyle długo, aby móc stać się mocą która była w stanie zagrozić nie tylko GDA, ale nawet wrogom którzy ostatecznie zapieczętowali ich los podczas II Wojny Światowej - Związkowi Radzieckiemu.
Historia[]
Upadek III Rzeszy[]
Kiedy w ostatnich dniach II Wojny Światowej w 1945 roku III Rzesza była pod atakiem wojsk Związku Radzieckiego, desperackimi środkami próbowano bronić miasta, na tyle mocno aby niespodziewanie w ogólnym chaosie Bitwy O Berlin sam kanclerz Niemiec Adolf Hitler, oraz jego partia NSDAP zostały obalone - nie przez ogień Sowietów, a w wyniku cichego zamachu i czegoś co można jedynie określić jako tymczasowe przejęcie władzy przez zamachowców.
Sowieckie wojska w Berlinie.
Uznano iż w tej sytuacji należy działać krytycznie i momentalnie nakazano wszystkim pozostałym Niemcom w Berlinie poddać się.
Kilkoro z zamachowców po obaleniu NSDAP widząc zbliżające się do Reichstagu wojska Radzieckie uznało iż najlepszym będzie obwieszczenie swojego przejęcia - trzeba było działać możliwie jak najszybciej aby w jakikolwiek sposób móc ocalić Niemcy. Przywódca zamachowców - Wolfgang Von Hess wspiął się na dach Reichstagu wraz z grupą techników, a następnie nadał za pomocą megafonu wiadomość.
| „ |
|
” |
Sowieckie wojska zbliżające się do placu oryginalnie planowały zastrzelić Wolfganga, uznając go zaledwie za pułapkę, jednakże komisarze nakazali zatrzymać przemarsz kiedy zobaczyli wychodzących z kryjówek żołnierzy Wehrmachtu z uniesionymi rękami.
Powojenne Legislacje[]
Wolfgang i jego zamachowcy stworzyli nowy rząd - Cesarstwo, na modłę Kaiserreichu, zaś sam Wolfgang stał się
Buldożer nieopodal Berlina podczas odbudowywania Niemiec w październiku 1945.
pierwszym cesarzem.
W lipcu 1945 roku już jako cesarz Niemiec tym razem oficjalnie ogłosił zawieszenie broni i poprosił o audiencję z przywódcami Aliantów oraz Związku Radzieckiego o pokój na podstawowych warunkach - jeżeli którakolwiek ze stron zaatakuje jakąkolwiek, wojna się kontynuuje.
Chociaż spotkało się to z oburzeniem ze strony wielu państw, takich jak Francja czy Wielka Brytania, zarówno Alianci jak i ZSRR przystały na propozycję, a Niemcy wraz z ich pomocą rozpoczęły odbudowę, a potem rozbudowę swojego kraju aż w końcu w listopadzie 1945 doszło do tego iż z prochów dawnej III Rzeszy na jej terenach narodziło się Nowe Cesarstwo Niemieckie.
Same Niemcy potrzebowały również czasu aby się ustabilizować, bowiem aż do 1946 wybuchały w nim nieregularnie mniejsze lub większe zamieszki i drobne problemy polityczne.
Powstanie Osi[]
Sama Oś powstała w 1947 roku na bazie pierwszej Osi z czasu II Wojny Światowej, z trzema podstawowymi państwami - Nowym Cesarstwem Niemieckim, Włochami i Cesarstwem Japońskim.
Propozycję tą najpierw w ramach pozorów przedstawiono oficjalnie GDA, utrzymując oficjalnie iż związek ten będzie miał na celu
Hiroszima, miasto zbombardowane przez Aliantów w 1945, częsty "argument" Osi.
"usprawnienie statusów majątkowych i naprawę państw członkowskich wielokrotnie nadszarpniętych przed wojnę", ze szczególnym uwzględnieniem Japonii którą to Stany Zjednoczone zbombardowały za pomocą bomb atomowych.
Utworzenie Osi było wyjątkowo trudne, w szczególności jeszcze silniejszej niż poprzednia - postawiono na próbę uśpienia czujności GDA i ZSRR, tworząc rozmaite tezy o próbach odtworzenia krajów, czy rzucając hasłami o umierających i biednych w krajach członkowskich - w ten sposób udało się przede wszystkim odzyskać Niemcom tereny wysp Pacyfiku, i podzielić je na równo z Japonią jako Niemiecką Oceanię.
Dla zapewnienia sobie spokoju, na każdym kroku członkowie państw Osi zapewniali iż jakiekolwiek ekspansje czy zmiany tworzą w ramach zapewnienia czegoś swoim ludom, nierzadko grając na emocjach władz GDA i ZSRR. Największym trudem okazało się odzyskanie w Azji terenów Mandżurii, w czym głównie zasługę miały rządy Tajlandii oraz Japonii.
Dzięki tej taktyce Oś rozrosła się na niemalże cały świat już pod koniec 1947 roku, sięgając Afryki poprzez Libię - dawną kolonię Włoszech - będącą niejako siedzibą Osi w Afryce, Bliskiego Wschodu dzięki Królestwu Iraku, Azji dzięki Mandżurii, Tajlandii i Japonii, oraz nawet Australii i Oceanii dzięki Niemieckiej Oceanii.
Kolejnym problemem, jeszcze trudniejszym do obejścia od odzyskania władzy w uprzednio straconych terenach okazało się rozkręcenie ponownie maszyny wojennej i produkcja broni. W kwestii rozmów z GDA, które zaczęło być
P.26/40 Włoskiej Armii w 1946.
podejrzliwe wobec zamiarów Związku Radzieckiego, zaczęto u nich wykorzystywać ich strach, twierdząc iż państwa Osi muszą dozbrajać się na wypadek potencjalnej inwazji Sowietów. Władze Osi zapewniły też iż w razie napaści Radzieckiej na kraje GDA ruszą im w ten sposób z pomocą.
Oś zdecydowała się także - celem usprawnienia wizerunku - na poważne reparacje dla m.in Romów i Żydów, po tym jak Niemcy doprowadzili do masowych mordów takich jak Porajmos i Holokaust. Reparacje otrzymało wiele mniejszości które uprzednio były przez Oś dyskryminowane, jednakże nie było to niczym więcej jak próbą ocieplenia wizerunku w oczach zarówno GDA jak i Związku Radzieckiego.
W okolicach Polski pojawił się pro-Niemiecki, anty-Sowiecki ruch oporu pragnący dołączyć Polskę do Osi znany jako FOPIN, który przez następne lata rozpoczynał ewolucję w pełnoprawną, niebezpieczną organizację terrorystyczną.
Podczas III Wojny Światowej wszystkie kraje były w pełni gotowości i razem ruszyły do walki z GDA i ZSRR.
Geografia[]
Oś dzieliła się na trzy główne części, nazywane potocznie "Niemcami", "Osią Europejską" i "Osią Afropacyficzną". Na Niemcy składało się Nowe Cesarstwo Niemieckie i podległe mu tereny, na Oś Europejską Włochy, Królestwo Rumunii, Królestwo Węgier, Czechosłowacja i Królestwo Bułgarii, natomiast na Oś Afropacyficzną Libia, Irak, Japonia, Tajlandia, Niemiecka
Zebranie wojsk Osi w 1947 w Berlinie.
Oceania i Mandżuria.
Każda "część" Osi posiadała swoją de-facto siedzibę. Niemcy w Berlinie, Oś Europejska w Rzymie we Włoszech, natomiast Oś Afropacyficzna w Tokio w Japonii.
Uzbrojenie[]
Oś została ustandardyzowana do niemieckiej maszyny wojennej - każdy kraj członkowski otrzymał pełne prawo do produkcji podstawowego ekwipunku niemieckiego - czołgów Panzerkampfwagen od PzKpf I do PzKpf IV, wszelakich pojazdów SdKfz, czy samolotów takich firm jak Horten czy Junkers.
Pomimo tego, wiele krajów miało w zwyczaju korzystać z owego niemieckiego ekwipunku w połączeniu ze swoimi własnymi konstrukcjami. Włochy nie spoczęły na laurach i nadal używały swoich lekkich, małych i dość słabo opancerzonych pojazdów, Japońskie oraz podległe im Oceaniczne oraz Mandżurskie fabryki wciąż wypuszczały charakterystyczne dla Japończyków lekkie czołgi takie jak Ha-Go czy Chi-To, Bułgaria i Rumunia wznowiły produkcję swoich własnych konstrukcji w formie wsparcia dla ustandaryzowanych Niemieckich, zaś Libia i Irak jako biedne kraje próbowały tworzyć nawet prowizoryczną broń, oraz uwielbiały wręcz eksperymentować z przestarzałymi konstrukcjami. Irackie i Libijskie fabryki były wypełnione rozmaitymi przeróbkami czołgów, często z dospawanymi rdzawymi kawałkami metalu, eksperymentalną technologią która raziła każdego kto się zbliżył wyładowaniami elektrycznymi, pojemnikami z żrącą substancją lub laskami dynamitu, oraz dodatkowymi lufami, przymocowanymi na ogół niechlujnie za pomocą lutownicy.
Stahlherzmensch.
Piechota Osi jednakże nie przeszła podobnej standaryzacji co reszta uzbrojenia, nadal nosząc swoje mundury z okresu II Wojny Światowej. Jedyna "nowa" nacja jaka pojawiła się w Osi która nie posiadała podczas II Wojny umundurowania - Oceania - zdobyła mundury japońskie.
Każde państwo Osi posiadało dostęp do "najmniejszego" Niemieckiego Wunderwaffe - cybernetycznej piechoty Stahlherzmensch. I chociaż zdecydowanie przeważającą większość owych pół-ludzi, pół-maszyn stanowili Niemcy, wśród ich szeregów można było natrafić momentami na m.in. Japończyków, Rumunów, czy Irakijczyków.
Wszystko to spowodowało iż Oś stała się co najmniej dwa razy bardziej niebezpieczna niż podczas II Wojny Światowej.
Państwa członkowskie[]
Nowe Cesarstwo Niemieckie[]
Nowe Cesarstwo Niemieckie (niem. Deutsches Kaiserreich) - państwo założone w 1945 roku przez nowy rząd po obaleniu nazistowskiego rządu III Rzeszy, oraz niejako serce i przywódcy Osi.
Historia[]
Po odzyskaniu mocy w 1945 i lizaniu ran, Niemcy pomimo pozornej przemiany w "normalne" państwo u źródła nadal był do pewnego stopnia państwem narodowo-socjalistycznym.
Nowe Cesarstwo Niemieckie skupiało się na nacjonalizmie, promując wśród ludu bycie dumnym z życia w Niemczech, nacjonalizm ten momentami przechodzi w poprzedzający obecną sytuację narodowy socjalizm oraz ukazywanie Niemców jako nadludzi.
Nowe Cesarstwo Niemieckie porzuciło w większości nazizm oraz rasistowskie i antysemityczne ideologie na rzecz sięgnięcia dalej, do czasów sprzed II Wojny Światowej.
Swastyki ustąpiły miejsca krzyżom żelaznym, Adlery czarnym orłom, a mniejszości na nowo mogły w większości żyć spokojnie, a przynajmniej oficjalnie. Nowy rząd - również w główniej mierze jedynie oficjalnie - odczuwał odrazę wobec zbrodni które popełnił Hitler, momentalnie niszcząc wszystkie obozy koncentracyjne i obozy pracy w okupowanych krajach i na terenie Niemiec, czasami albo dekonstruując je i przetwarzając na cegły, metal i beton potrzebny do odbudowy kraju, a później też przerabiając na budynki o innym zastosowaniu. Pomimo tego, rząd kraju zdecydował się wykorzystać wiele niezrealizowanych projektów swoich nazistowskich poprzedników.
Uzbrojenie[]
Armia Nowego Cesarstwa Niemieckiego nadal nazywała się Werhmacht, i składała się na trzy typy wojsk:
- Heer (Wojska lądowe)
- Kriegsmarine (Marynarka wojenna)
- Luftwaffe (Lotnictwo)
Wojsko NCN było bardzo potężne, ustępując jedynie mocą ZSRR i GDA. Niemiecka piechota była dobrze wytrenowana, a co gorsze inżynieria Osi sprawiła iż w ich szeregach znaleźli się nie tylko ludzie, ale też cyborgi Stahlherzmensch. Niemieckie pojazdy bojowe były nadal zagrożeniem dla większości konkurencji - dokonano w nich bowiem ulepszeń które zminimalizowały ich problemy z poprzedniej wojny.
Republika Włoch[]
Republika Włoch (niem. Repubblica Italiana) - państwo założone po raz pierwszy w 1943 i istniejące do 1945 roku, przywrócone w 1946 pod inną formą.
Historia[]
Włochy były czołowym sojusznikiem III Rzeszy, prowadzeni przez duce Benito Mussoliniego, najpierw jako Królestwo Włoch, a później jako Włoska Republika Socjalna, którą to obalił sam lud Włoch w wyniku powstania podczas którego duce został zamordowany.
W wyniku referendum konstytucyjnego 2 czerwca 1946 została zniesiona we Włoszech monarchia a ustanowiono republikę. W 1947 paryski traktat pokojowy nałożył na Włochy klauzule wojskowe i zobowiązania reparacyjne oraz uregulował kwestię granic: Francji przekazano Tende i La Brigue, Grecji – Dodekanez, Jugosławii – Istrię, część Krainy i Fiume, a Triest z niewielkim okręgiem wydzielono jako wolne terytorium.
Na zlecenie NCN wybrany nowy przywódca Włoszech, Nicola Schesto, który dawniej był członkiem czarnych koszul - o czym GDA nie wiedziało - poprosił o większą swobodę państwa, powołując się na to iż Włochy były zaledwie pod kontrolą Niemiec, i że lud włoski w końcu obalił reżim, toteż według jego samego nie popierał faszyzmu.
Jako iż Włochy były szeroko uznawane po II Wojnie Światowej za pośmiewisko niegodne uwagi, zwłaszcza przez GDA któremu z łatwością udało się je zmiażdżyć w bitwach Kampanii Afrykańskiej, stwierdzono iż można im nadać większą wolność.
Wkrótce Włochy rozpoczęły ponowne dozbrajanie się zgodnie z planem NCN, w korespondencji z GDA twierdząc iż arsenał powstaje na wypadek ataku Związku Radzieckiego na Europę.
Włoska armia w 1947.
Uzbrojenie[]
Włochy nie były nigdy wyjątkowo potężnym państwem, nawet poczas II Wojny Światowej na ich wojska pancerne składały się czołgi małe, niezbyt silne i szybkie. Kiedy Nicola zrozumiał że stanowi to problem, postarał się przekształcić to w atut - hordy małych, szybkich czołgów atakujących z frontu, podczas gdy artyleria bombarduje wrogie pozycje.
Aby dodatkowo dodać Włoskim czołgom elementu zaskoczenia, postawiono także na skrzętne użytkowanie bomb dymnych aby zmylić jakiekolwiek rakietnice czy niszczyciele czołgów, które to nadal mogły jednym strzałem zniszczyć dowolny Włoski czołg. Włoska armia włożyła większość pieniędzy na modernizację właśnie w systemy zasadzek, bomb dymnych i technik maskujących, co spowodowało iż Włoska armia przeszła z zaledwie mięsa armatniego walczącego dla Niemców, do wyjątkowo niezpiecznego dla nieprzygotowanych wojsk oponenta mogącego zaatakować z każdej strony.
Cesarstwo Wielkiej Japonii[]
Cesarstwo Wielkiej Japonii (jap 大日本帝国) – oficjalna nazwa państwa japońskiego w okresie od 29 listopada 1890 do 2 maja 1947 roku.
Historia[]
Cesarstwo Japonii uczestniczyło w pakcie pierwszej Osi, i było odpowiedzialne bezpośrednio za dołączenie USA do sił Aliantów.
Japonia była po Niemcach drugim najniebezpieczniejszym narodem Osi podczas II Wojny Światowej, i poniosła prawdopodobnie najgorszy los, albowiem poddała się w głównej mierze w wyniku zrzucenia wtedy eksperymentalnych bomb atomowych przez USA na dwa cywilne miasta - Hiroszima i Nagasaki. Udział w II wojnie światowej, który początkowo umożliwiał Japonii znaczną ekspansję terytorialną, ostatecznie zakończył się upadkiem imperium.
W 1946 roku cesarz Hirohito zrzekł się swojego boskiego statusu, a parlament japoński uchwalił nową, demokratyczną konstytucję. Kiedy tylko jednak NCN objawiło Japończykom swoje plany utworzenia na nowo Osi, a co za tym idzie nie tylko odzyskania dla nich większości terenów ale także dania możliwości zemsty na Amerykanach, toteż sprytny kraj Kwitnącej Wiśni przystał na propozycję i podobnie jak większość krajów udawał skruchę, co pozwoliło mu na odzyskanie jako-takiej wolności - niestety nie odzyskali reszty swoich dawnych terytoriów poza Mandżurią i częścią wysp Pacyfiku którą dzielili z Niemcami jako Niemiecką Oceanię.
Japońskie czołgi Chi-Nu.
Uzbrojenie[]
Japonia bez wątpienia była mocnym zawodnikiem, oraz bardzo niebezpiecznym członkiem Osi - posiadali w swoich rękach dość pokaźny arsenał broni, prawdopodobnie najsilniejszą marynarkę Osi, jednych z najlepszych pilotów samolotów w historii, oraz przede wszystkim prawdopodobnie największą motywację żeby zmieść GDA z powierzchni ziemi - ich nienawiść do USA po masakrze jakiej dokonali swoim nuklearnym arsenałem bowiem przewyższała nawet tą Nowego Cesarstwa Niemieckiego.
Republika Czechosłowacji[]
Republika Czechosłowacji (czes. Československo, słow. Česko-Slovensko lub Československo) - państwo w Europie Środkowej, istniejące w latach 1918–1938 i od 1945.
Historia[]
Czechosłowacja powstała 28 października 1918 w wykonaniu planów opartych na umowie pittsburskiej. W 1938 roku, po utracie pogranicza państwo przerodziło się w Republikę Czecho-Słowacką. Nowe państwo nie przetrwało jednak nawet pół roku – 15 marca 1939 III Rzesza przekształciła Bohemię i Morawy w Protektorat Czech i Moraw, na terenie Słowacji niepodległość proklamowała prohitlerowska Pierwsza Republika Słowacka, a na Zakarpaciu powstała efemeryczna Karpato-Ukraina.
We wrześniu 1939 uczestniczyła w kampanii wrześniowej po stronie III Rzeszy przeciwko Polsce. Po II wojnie światowej, w 1945 roku, powrócono do formy jednego czesko-słowackiego państwa poprzez powołanie Trzeciej Republiki Czechosłowackiej.
Jak się okazało niezależność Czechosłowacji była zaledwie jednoroczna, albowiem już w 1947 roku ponownie dołączyła do Osi, z obawy przed potencjalnym atakiem ze strony Związku Radzieckiego.
Uzbrojenie[]
Czechosłowacki rząd postawił w swojej armii w głównej mierze na prędkość i mobilność na polu bitwy toteż wznowił
Samochód opancerzony Czechosłowacji.
produkcję krajowych, głównie lekkich i szybkich konstrukcji takich jak opancerzone samochody Škoda PA-II i PA-III, lekkie czołgi Škoda-CKD LT vz. 34 czy Škoda-CKD LT vz. 35.
Czechosłowacja stała się szybko dość groźnym przeciwnikiem, w szczególności dla nacji które faworyzowały wolniejsze pojazdy. Fakt iż wiele z nich zostało ulepszone na standardy roku 1948 w grubsze pancerze i lepsze, eksperymentalne silniki wielokrotnie produkowane nielegalnymi metodami a zlecenie rządu przez cywilnych szemranych mechaników wcale nie pomógł oponentom Czechosłowacji którzy musieli znosić na polu bitwy walkę z irytująco "latającymi" po polu bitwy pojazdami.
Królestwo Rumunii[]
Królestwo Rumunii (rum. Regatul României) – państwo rumuńskie istniejące od 1881.
Historia[]
Królestwo Rumunii uczestniczyło w pakcie pierwszej Osi, wtedy to bowiem dyktator Ion Antonescu przejął władzę w kraju i zaproponował Adolfowi Hitlerowi kontrolę.
W sierpniu 1944 obalono proniemiecki rząd Antonescu a Niemcy utworzyli w Wiedniu z działaczy Żelaznej Gwardii marionetkowy tzw. „Rumuński Rząd Narodowy”, którego premierem został Horia Sima. Proniemieckie formacje zostały jednak szybko rozbite przez nowe antyfaszystowskie władze kraju.
W 1947 rządowi NCN udało się powoli ponownie zainstalować pro-niemiecki rząd, któremu to udało się spokojnie przejąć kontrolę, gwarantując na zasadach nowej umowy z GDA pokojowość, co również oczywiście było częścią planu odzyskania kontroli nad Rumunią przez NCN. Dodatkowo, anty-Niemieckie ruchy zostały pokryjomu "usunięte" w typowy dla Osi sposób, poprzez przekupstwo, groźby czy nawet śmierci przez "wypadki". Było to na tyle skuteczne, iż pro-niemiecki rząd nie tylko pozostał u władzy, ale i nie przyciągnął do siebie zbyt wielkiej uwagi czujnych Aliantów.
Uzbrojenie[]
Poza ustandaryzowanym przyzwoleniem na stworzenie pokaźnej liczby czołgów Panzerkampfwagen od I do IV, rozmaitych pojazdów Sd.Kfz, czy samolotów, Rumuński rząd uznał iż w tworzeniu swojej armii wykorzysta kilka własnych projektów z poprzedniej wojny, takich jak TACAM R-2 lub TACAM T-60, które podczas II Wojny Światowej niestety okazały się dość słabe i toporne w porównaniu z konstrukcjami Niemieckimi.
Pomimo tego rząd naciskał na jakikolwiek wkład rodzimej inżynierii w Rumuńską maszynę wojenną. Dzięki tej decyzji, TACAM-y stały się pojazdami wsparcia niemal każdego batalionu czołgów.
Carstwo Bułgarii[]
Carstwo Bułgarii (bułg. Царство България) znane także jako Królestwo Bułgarii - państwo bułgarskie powstałe w 1908 po proklamowaniu pełnej niepodległości przez Księstwo Bułgarii i formalnej aneksji Rumelii Wschodniej.
Historia[]
Podczas II Wojny Światowej do 1941 Carstwo Bułgarii było neutralne. 1 marca 1941 jednak włączyli się do Osi, ponieważ Niemcy obiecali im odzyskanie Greckich terenów.
Sowieci skutecznie zlikwidowali Bułgarię, sprawiając iż była częścią Aliantów od 1944 roku. Atak na Bułgarię był dewastujący, doszło podczas niego do kilku zbrodni wojennych w tym gwałtów.
Spowodowało to iż Bułgaria preferowała powrót do Osi, aniżeli zostanie pod Sowieckim budem, co jakimś cudem im się udało - historycy do tej pory spierają się jak udało się wymknąć Bułgarii spod czerwonego buta bez szwanku, jednakże jakkolwiek to zrobili, efekt był dość korzystny dla Osi, ta zdobyła bowiem w swoich szeregach kraj którego nowy pro-Niemiecki rząd byłby zapewne gotowy wyrżnąć każdego Sowietę w pień gdyby tylko mieli okazję.
Uzbrojenie[]
Bułgarskie uzbrojenie było - podobnie jak większości Osi Europejskiej - w głównej mierze niemieckie, jednakże dzięki okupacji sowieckiej udało im się zdobyć rozmaity ekwipunek sowiecki, taki jak czołgi T-34, co było wyjątkowo owocne dla Osi która mogła na podstawie Bułgarskiego ekwipunku studiować uzbrojenie ZSRR.
Sprawiło to także iż Bułgaria stała się po pewnym czasie uzbrojona połowicznie - w połowie w swoje i Niemieckie konstrukcje, a w połowie w ograniczony arsenał sowiecki, czyniąc Bułgarską Armię wyjątkowo trudnym przeciwnikiem w szczególności dla GDA, które to nie do końca wiedziało jak reagować na tak "pomieszaną" armię, w szczególności pod ostrzałem zarówno Katiusz jak i Wirbelwindów.
Syjam[]
Syjam (taj. ราชอาณาจักรไทย) - państwo w Azji.
Historia[]
Rząd Tajlandii w 1940 zawarł pakt o nieagresji z Japonią, a później sojusz wojskowy i polityczny. W październiku 1940 Tajlandia w celu odzyskania kontroli nad Laosem i Kambodżą rozpoczęła działania przeciw francuskim Indochinom, które od grudnia przekształciły się w wojnę z Francją. Tajlandia brała udział w wojnie przeciw aliantom (tylko teoretycznie).
W 1944 odsunięto od władzy rząd popierający Japonię po to, aby nie brać odpowiedzialności za udział w wojnie po stronie państw Osi.
W 1947 po kryjomu zainstalowano nowy-stary rząd który zaczął wspierać Oś, dołączając do niej w tym samym roku.
Uzbrojenie[]
Syjamska armia nie mogła się pochwalić zbytnim technologicznym zaawansowaniem - była uzbrojona zaledwie w mieszankę sprzętu Brytyjskiego, Niemieckiego i Japońskiego.
Mandżuria[]
Mandżuria lub Mandżukuo (chiń. 满洲国) - państwo marionetkowe oryginalnie utworzone w 1932 r. przez Japonię na okupowanych przez nią obszarach Mandżurii, w północno-wschodnich Chinach.
Historia[]
Mandżukuo zostało rozbite w 1945 roku po tym jak błyskawiczna inwazja Armii Czerwonej całkowicie rozbiła Armię Kwantuńską. Wtedy to Mandżukuo przestało istnieć i weszło w skład Chin, powróciwszy do swojej dawnej nazwy jaką była Mandżuria.
Zdobycie Mandżukuo z powrotem było kluczowe w odzyskaniu dawnej potęgi dla Osi, albowiem wraz z liżącą rany Japonią i Tajlandią mogłoby stanowić wejście do Azji, a nawet być w wypadku ataku ZSRR na państwa Osi w Europie potencjalnym rozproszeniem, atakując ZSRR od strony Chin.
Poprzez szereg kłamstw, manipulacji i przede wszystkim niezbyt legalnych działań, Japonii udało się odzyskać Mandżurię w stanie niemalże nienaruszonym, zapewniając dodatkowo Związek Radziecki iż odzyskali tereny aby móc pomóc Sowietom w wypadku ataku od strony Azji, na znak przyjaźni.
Na terenie Mandżurii po kryjomu zdecydowano się zreaktywować niesławną Jednostkę 731, toteż Mandżuria wkrótce stała się głównym ośrodkiem badań genetycznych i biologicznych Osi, a nowe bunkry i kompleksy budynków Jednostki 731 i jej powstających pod-jednostek powstawały na terenie całego regionu, tworząc coraz to nowsze szczepy bakterii, broń biologiczną i trucizny, dostarczane później do arsenałów nie tylko Japonii, ale także reszty krajów Osi, choć w mniejszych ilościach ze względu na to iż zarówno Mandżuria jak i Japonia samym sobie zostawiali najlepsze i najbardziej niebezpieczne substancje. Jakiekolwiek podróżowanie w tereny Mandżurii było przez to wyjątkowo niebezpieczne, na ciekawskich Sowietów i Chińczyków czekały bowiem ukryte wszędzie pułapki które nierzadko owe substancje wykorzystywały, nierzadko pozostawiając ofiary jako połowicznie rozpuszczone szkielety. Mandżuria stała się po pewnym czasie w wyniku tych procederów wielką, nieoficjalną strefą no-go dla praktycznie każdego nieobeznanego w terenie.
Uzbrojenie[]
Mandżuria w zasadzie korzystała jedynie ze sprzętu armii Cesarstwa Japońskiego obsługiwanego zarówno przez Japończyków jak i rodzimych Chińczyków. Sprzęt ten był dodatkowo wielokrotnie modyfikowany z użyciem broni biologicznej, powodując iż Mandżurskie pojazdy zawsze były nieprzyjemnym widokiem dla każdego żołnierza GDA czy Związku Radzieckiego, albowiem większość takowych niemalże zawsze miotała w swoich pociskach ładunki z bronią biologiczną. Ponad to, w przeciwieństwie do w większości honorowych i "czystych" Japońskich żołnierzy, wielu Mandżurskich piechurów i operatorów pojazdów zdawało się zdecydowanie za bardzo lubić przemienianie piechoty wroga w wyżerane przez trucizny rozpadające się strzępy za pomocą swoich miotaczy i bomb.
Mandżurscy chemicy zajmowali się też produkcją wszelkiej maści lekarstw.
Libia[]
Libia (arab. ليبيا) – państwo arabskie istniejące od 1946, była kolonia Włoch.
Historia[]
Libia była do 1943 kolonią Włoską. Po zakończeniu wojny Włochy zrzekły się praw do Libii, która początkowo przeszła pod zarząd GDA - angielski (Trypolitania i Cyrenajka) oraz francuski (Fazzan).
W 1946 GDA ogłosiło Libię niepodległą, w 1947 dołączyła ona wraz z Włochami do Osi, stając się ich głównym ośrodkiem władzy i potencjalnej ekspansji w Afryce.
Uzbrojenie[]
Libia jako biedny kraj nie posiadała zbyt potężnego uzbrojenia, posiadając zaledwie sprzęt włoski i odrobinę sprzętu GDA oraz pojazdy prowizoryczne. Pomimo tego ze względu na liczebność i położenie kraju stanowili cennego sojusznika dla Włoszech. Posiadali także rozmaite sieci informacyjne wśród cywili i rozmaitych kryminalistów, pozwalające im na wydobycie cennych informacji.
Libia posiadała po swojej stronie duże ilości Afrykańskich ludów, po kryjomu bowiem Libijscy agenci rozprowadzali po Afryce anty-Alianckie nastroje, umieszczając w wielu krajach plakaty takie jak "Jak długo lud Mahometa zamierza korzyć się przed białym najeźdźcą?" czy "Czy pozwolisz kolonizatorom usunąć się ze świata?". Kampania ta trwała podczas całej III Wojny Światowej, a połączona z kwestionowalnej ufalności obietnicami Osi wobec Afryki spowodowała iż doszło na Czarnym Lądzie nawet do kilku brutalnych powstań przeciwko Aliantom.
Królestwo Iraku[]
Królestwo Iraku (ar. المملكة العراقية) – państwo położone na Bliskim Wschodzie, założone w 1932 roku.
Historia[]
Irak uzyskał niepodległość w roku 1932 na mocy porozumienia z Wielką Brytanią z 1930 roku. W latach 1936-1941 miało miejsce pięć zamachów stanu, doprowadzających do zmiany rządów.
W maju 1941 roku siły Wielkiej Brytanii interweniowały na terenie królestwa kiedy rząd przejął sprzymierzający się z pierwszą Osią Raszid Ali al-Kilani.
Wielka Brytania pomimo wsparcia Iraku przez Niemcy i Włochy zwyciężyła, powodując że Raszid ewakuował się do Berlina. Adolf Hitler uznawał arabów jako wspólnych sojuszników przeciwko Anglii.
Po obaleniu Raszida przez Anglików, państwo chwilowo uspokoiło się, jednakże w 1947 roku widząc iż Oś powraca znacznie potężniejsza jako twór wrócił on, uprzednio wychodząc z prośbą o przebaczenie i - ku zaskoczeniu wielu - reparacjami dla Wielkiej Brytanii, tylko po to aby przejąć swoją posadę. Twierdził także - co było kłamstwem - iż działał na zlecenie Osi tylko dlatego iż obawiał się że inaczej zostanie przez nią zaatakowany.
To - połączone z śmiercią nowego ministra królestwa Iraku podczas rzekomego wypadku - sprawiło iż łatwowierni Brytyczycy, u których Raszid wzbudził coś na kształt litości przyzwolili mu na powrót do swojej ojczyzny, gdzie to wkrótce zdobył swoją utraconą posadę ministra, dołączając ponownie Irak do osi wraz z jego królem.
Brytyjczycy byli zaskoczeni tym zachowaniem, jak się okazało jednak i na to Raszid znalazł sposób, stwierdził bowiem że Oś tym razem jego przeprosiła za domniemane próby ataku, co również było kolejnym kłamstwem. W zasadzie cała re-instalacja Iraku w Osi była na nich zbudowana.
Uzbrojenie[]
Królestwo Iraku było dość biedną nacją, będąc de-facto jednym z "najsłabszych" członków Osi, w szczególności w porównaniu z takimi machinami wojennymi jak NCN, Japonia czy Włochy.
Pomimo tego jak inne państwa Osi miała dostęp do niektórych starszych projektów Niemieckich, głównie do linii czołgów Panzerkampfwagen, od I do IV, na której to produkcję przyzwolenie dostały wszystkie państwa Osi. Spowodowało to oczywiście niepokój ze strony Wielkiej Brytanii, jednakże pro-Niemiecki rząd Iraku zadeklarował - podobnie jak większość państw Osi - iż owy sprzęt budują do obrony przed potencjalnym atakiem ze strony Związku Radzieckiego.
Do Iraku nie importowano bardziej zaawansowanych konstrukcji takich jak celowniki Vampir czy co silniejsze czołgi, sprawiając że Iracki rząd musiał sobie radzić w ich kwestii sam, przez co ich podstawowym ciężkim czołgiem stał się już kompletnie przestarzały Panzer II, sprawiając iż stali się jednym z najłatwiejszych potencjalnych celi dla GDA.
Niemiecka Oceania[]
Niemiecka Oceania (niem. Deutsche Oceania) – państwo-kolonia Osi rozciągające się na większość wysp Oceanii.
Historia[]
Sam fakt iż GDA jakimś cudem oddało Niemcom i Japonii swoje dawne kolonie na Pacyfiku jest zastanawiający - być może niektórych polityków wzięły za serca przemowy Japończyków o domniemanym żałowaniu swojego zachowania, a nawet wypłacanie reparacji Chinom.
Te krokodyle łzy okazały się wyjątkowo skuteczne - GDA było bowiem na tyle lekkomyślne iż pozwoliło Niemcom odzyskać swoje dawne kolonie takie jak Nowa Gwinea, a Japończykom wyspy takie jak Nauru.
Uzbrojenie[]
Niemiecka Oceania była prawdopodobnie najbiedniejszą pod względem uzbrojenia nacją Osi, posiadając na swoim stanie wojskowym zaledwie kilka egzemplarzy czołgów i mobilnej artylerii, a była to niejednolita mieszanka produkcji Niemieckich i Japońskich.