Oblężenie Warszawy- Decydująca bitwa Rokoszu Krzysiewicza, jedna z największych bitew lądowych XVII wieku. Zakończona zdobyciem Warszawy, pochwyceniem Władysława IV i jego egzekucją. Batalia trwała tydzień, podczas niej padło zaledwie 1000 Rokoszan oraz prawie 5000 obrońców.
Przebieg[]
Przed bitwą[]
Krzysiewicz odnosił kolejne zwycięstwa w swoim buntu. Popierała go niemal cała Szlachta kraju, miał wsparcie Chana Krymskiego i Turków. Do ataku przymierzano się już w styczniu, lecz pierwsze próby podejścia pod stolicę zakończyły się porażką. W kwietniu Jan w końcu zebrał odpowiednio dużą armię- popełnił dość lekkomyślną decyzję, której na szczęście wróg nie wykorzystał i wziął niemal całą swoją siłę nie strzegąc wcześniej zajętego Podlasia, Mazowsza i Lubelszczyzny. Prawie 30 000 ludzi podeszło pod Warszawę na początku kwietnia.
Bitwa[]
Wpierw rozpoczęto ostrzał z Dział. Pierwszym celem rokoszan była Praga, której oblężenie zakończono po 2 dniach. Mimo szybkiego wdarcia się za mury twierdzy, losy bitwy wisiały na włosku kiedy 500 Husarzy pod wodzą samego Króla zaczęło szarżę na strzelców i Pospolite Ruszenie. Atak udało się odeprzeć, jednak należało się okopać przed Wisłą, gdyż przekroczenie jej- i wejście do właściwej Warszawy- było niemożliwe. Król Waza rozstawił swoich Dragonów i Działa na drugim brzegu.
28 kwietnia, twierdze w okolicy Wilanowa zdobyto co pozwoliło atakującym wlać się do samej Warszawy. Podjęto szybką akcję i zaraz potem główne siły Krzysiewicza były pod murami miasta. Tam też rozbito obóz i przez kolejny dzień starano się przedrzeć do środka. Wszystko jednak zakończyła spektakularna szarża Husarii pod wodzą Marka Sobieskiego na królewskich strzelców i Kozaków. Ich upadek ostatecznie przesądził o losach miasta, i 1 maja Rokoszanie wywiesili na budynkach swoje flagi.
Po bitwie[]
Następne dni spędzono na układach, porozumieniach i ostatecznie ścięciu Króla i jego popleczników. 6000 Tatarów, których przysłał Chan oddelegowano na Krym i w ramach wdzięczności pozwolono splądrować Zaporoże i Podole. W tym samym czasie Car wykorzystując niepewną sytuację w kraju podszedł pod Mohylew i Smoleńsk zdobywając je. Również Szwedzi oblężyli Olsztyn. W dwa lata później problemy zostały raz na zawsze rozwiązane, a Krzysiewicz jeszcze długie lata cieszył się koroną.